“Alles ligt open, ok, maar zonder werken komen we er niet. Ge kunt geen omeletjes maken zonder eieren te breken.”

Op 14 oktober 2012 doe ik mee aan de Gentse gemeenteraadsverkiezingen. Van op plaats 16 van de SP.A-Groenlijst ijver ik voor een sociaal en ecologisch Gent. Eigenlijk wil ik alle Gentenaars ontmoeten, maar dat is helaas niet mogelijk. Daarom zoek ik 100 Gentenaars op. Zij mogen me vertellen wat ik voor hen kan doen!

Gilbert omschrijft zichzelf al grappend als een jeune premier, maar het is werkelijk een aangename verrassing te zien hoe kwiek deze 87-jarige ex-onderwijzer voor de dag komt. Hij is al 63 jaar getrouwd en woont met zijn vrouw in een flatgebouw op de Jubileumlaan. “Ik heb mijn echtgenote uw foto niet getoond hoor, anders zou ze jaloers geweest zijn”, zegt hij met een knipoog. “Mijn vader Jozef kwam van de Muide en mijn moeder Maria uit de Brugse Poort. Ikzelf heb vroeger altijd aan het Rabot gewoond. Gelukkig hebben ze mij niet Jezus genoemd, dat zou niet bij mij gepast hebben!”

Hoe giet je Gent in drie woorden? “Gezellig, veilig, en mijn laatste is een beetje negatief, maar dat mag wel zeker? Niet proper genoeg.”

“Niettegenstaande de geruchten vind ik Gent wel een veilige stad. Ik woon zelf al jaren aan de Watersportbaan en daar heb ik het aantal ‘Belgische vreemdelingen’ zien toenemen. Ik heb in mijn leven veel gereisd en hou ervan om andere culturen te leren kennen. Als die mensen onze wetten respecteren, heb ik er helemaal geen problemen mee dat ze hier komen wonen. Op terugweg van de Korenmarkt nemen mijn vrouw en ik altijd tram 4. Als er dan eens weinig plaatsen zijn, dan staan er altijd jonge vreemdelingen op voor mijn vrouw en mij. Dat zijn beleefde jongeren hé. Ik zeg hen dan wel dat dat niet hoeft voor een jonge man als ik! (schaterlach) En qua netheid ten slotte weet ik dat Ivago al het mogelijke doet, maar ik vind toch vaak blikjes in mijn struiken en dat is wel jammer.”

Ik kom voor het eerst op bij de gemeenteraadsverkiezingen. Zijn er dingen die u graag verbeterd zou zien in de stad?

“Ja en neen. Ze zeggen dikwijls: alles ligt open. Maar zonder werken komen we er niet. Ze zijn de Rozemarijnbrug  nu aan het verbouwen. Ik zie dat als een noodzakelijk kwaad. De ongemakken moet je er gewoon bij nemen, het is namelijk om Gent te verbeteren. Trouwens, ik zie graag werken, niet het werkwoord hé, het naamwoord. Als ik aan de brug de vooruitgang sta gade te slaan, geef ik die arbeiders vaak een complimentje, het is misschien beroepsmisvorming, maar die mensen vinden dat leuk om horen en verdienen dat ook.”

Om af te sluiten wou ik nog even polsen naar uw lievelingsplekje in Gent.

“Dat is snel beantwoord: de Watersportbaan en de Blaarmeersen, vlakbij waar ik woon. Van op de vijfde verdieping zie ik rechtstreeks wat er gebeurt in de ‘kom’ van de Watersportbaan, gratis spektakel!”