Op vrijdag 23 september 2022 vierde Compagnie De Sporen haar 25^ste verjaardag. De Sporen, gevestigd in een oude school in de Maïsstraat (Bloemekeswijk), is een centrum voor arbeidsmatige activiteiten, arbeidscoaching en loopbaanbegeleiding voor mensen met een psychische problematiek.

Als schepen van Welzijn, was ik er bij op het feest. Ik sprak er de genodigden toe. Er zijn drie goeie redenen waarom ik hier vandaag mee op het podium sta: om Compagnie De Sporen een gelukkige verjaardag te wensen, om De Sporen te danken voor de fijne samenwerking met verschillende stadsdiensten… en ‘uit curieuzeteit’. Want ik kende De Sporen al, maar zeer oppervlakkig. Ik kom op 25 november nog eens langs voor een werkbezoek, maar ik wou hier toch vandaag óók al zijn.

Bij Compagnie De Sporen worden zo’n 120 mensen per jaar begeleid. Dat maakt voor al die mensen een wereld van verschil. Een aanpak op maat van elk individu, met aandacht voor de eigenheid van elke mens en diens talenten, om iedereen over de drempels te helpen. Drempels naar werk, naar zorg, naar financiële tegemoetkomingen… Het zíjn er nogal wat, voor mensen die niét zomaar hun weg vinden in onze samenleving en onze bureaucratie.

Activering is de basis, jazeker, maar altijd krachtgericht, en met medezeggenschap. Dat doen wij bij de Stad ook. Als we beleid maken en projecten opzetten voor doelgroepen, dan luisteren we eerst naar wat de noden zijn. We houden de mensen betrokken gedurende de ganse rit, om samen te evalueren en bij te sturen als het nodig is. Onder het motto ‘Niets voor of over ons, zónder ons’. Dat is fundamenteel, daar heeft iedereen recht op.

Voor de Mo’s van Gent

Ik vertelde er het pakkende maar inspirerende verhaal van Mohammed Essakhi, ‘Mo’ voor de vrienden.

Mo is 37, geboren in Gent, met Marokkaanse roots. Opgegroeid in een gezin dat het niet breed had, zeker niet nadat papa ziek werd en niet meer kon gaan werken. Mo wou graag dokter worden, maar belandde in het technisch onderwijs in het middelbaar. Toch vond hij er zijn roeping: dingen maken met zijn handen, specialisatie elektriciteit.

Zijn eerste job? 10 jaar ’t zelfde doen, in de afdeling Onderhoudstechniek van een vleesfabriek. En dan, helaas, een kleine 10 jaar geleden: de ziekte. Eenzaamheid, depressie, psychose. Werk kwijt, als gevolg daarvan. Maar tóch weer op de rails geraakt, met dank aan Compagnie De Sporen, die hem begeleidde, en bij de Stad Gent aanklopte voor een stage. Hij kon blijven werken bij de Stad en is ondertussen een ‘BA’: een Bekende Ambtenaar. Een harde werker, graag gezien door zijn collega’s en anderen. Maar hij is niet alléén ambtenaar. In zijn vrije tijd legt hij geveltuintjes aan en installeert hij gevelbankjes. Onthaalt hij, als moslim, christenen in de kerk. En zorgt hij voor zijn moeder, die nadat zijn vader bijna twee jaar geleden helaas overleed, terugkeerde naar Gent.

Dáárvoor doen we het: voor de Mo’s in Gent, die goeie gasten – en meisjes, m/v/x, het maakt niet uit – die wonderbaarlijke dingen doen met hun leven. Die wij, elk in zijn rol (De Sporen, de stadsdiensten, de beleidsmakers, enzovoort) niet zomaar lossen als ze ’t lastig hebben. Omdat we wéten dat ze, met een beetje hulp, iets van hun leven kunnen en zúllen maken. Meer nog: dat ze er een deugd zullen van maken om, op hun beurt, ánderen te helpen.