Het is zo ver: de betonnen vloerplaat in het Citadelpark (vroeger een deel van Hal 6) wordt uitgebroken. Ik mocht met veel plezier de eerste platen verwijderen… als chauffeur van een heuse vorkheftruck! Ik heb officieel de coolste job denkbaar!
Er worden niet minder dan 514 zogenaamde ‘Stelconplaten’ uitgebroken. Die zullen door een aannemer worden hergebruikt. Daarnaast worden ook de betonnen tussenstukken uitgebroken. In totaal wordt ongeveer 2.750m² onthardt. Het glooiende landschap van het park wordt doorgetrokken tot in deze tuin tussen het Kuipke en het SMAK. Er komt ook een een speel- en ligweide. Een ondiepe wadi zorgt ervoor dat het water langzaam kan infiltreren in de ondergrond. Het wordt een prachtig nieuw deel in één van onze mooiste parken!
De zone wordt ingezaaid met gras en een bloemen- en klavermengsel. Ze blijft ongeveer twee maanden afgesloten, tot het gras voldoende gegroeid is. In het volgende plantseizoen (november 2023-maart 2024) worden er enkele grotere bomen, meerstammigen, heesters en vaste planten aangeplant.
Aan de gevel van het legendarische Kuipke komt in het najaar ook nog tijdelijk gevelgroen (voor de gevel zelf wordt afgewerkt), met een klimconstructie en klimplanten, zodat de ‘tussentuin’ tussen SMAK en Kuipke een nóg groenere aanblik krijgt.
Bewoners bepaalden mee het toekomstplan
De buurtbewoners hadden een serieuze vinger in de pap van al die plannen. Daar ben ik, als schepen ook bevoegd voor Participatie, uiteraard óók blij om. Er zijn gesprekstafels met de klankbordgroep geweest op basis van een eerste ontwerp. Daar zijn toen heel veel suggesties gedaan. De groengevel, de vragen rond de bloemrijke beplanting en zichtassen zijn meegenomen in het ontwerp. Er was ook veel vraag naar eetbare beplanting. Die zal meer vorm kunnen krijgen in de Rozentuin – als er draagvlak en interesse is om die te gaan omvormen tot ‘productieve tuin’.
Langs de zijden van de gebouwen (Kuipke, Floraliënhal, ICC) blijft een gedeelte van de platen liggen voor de nood(brandweer)weg bij rampen.
Onze Gentse Flikken vatten wekelijks criminelen door politiecontroles op straat. Maar die controles kunnen bij de gecontroleerden wel voor een gevoel van onrechtvaardigheid zorgen. Omdat een goed vertrouwen tussen burger en politie belangrijk is, liet ik een team van de Vrije Universiteit Brussel (VUB) en Universiteit Gent een onderzoek uitvoeren naar het handelingskader ‘professioneel profileren’ (de richtlijnen voor gerichte en efficiënte identiteitscontroles) van de Gentse politie.
Want ik krijg, als schepen van Gelijke kansen, regelmatig signalen van burgers die zich niet rechtvaardig behandeld voelen door de politie. We nemen die signalen ernstig. Een goede verstandhouding tussen burger en politie begint op straat, tijdens onderlinge contacten. Daarom is het zo belangrijk dat politieagenten zich niet laten leiden door vooroordelen, maar wel tewerk gaan op basis van feitelijke criteria. De politie nam zelf al het initiatief om met een ‘handelingskader’ te werken voor professionele controles. Het onderzoek geeft ons nu zicht op de goede punten en de verbeterpunten. Daar gaan we nu mee aan de slag, want zowel onze politie als onze samenleving wordt daar beter van. De Gentenaars hebben hun Flikken nodig, de politie heeft de Gentenaars nodig.
Meer spontane uitleg over identiteitscontroles
De onderzoekers observeerden 306 identiteitscontroles. Ze analyseerden of die volgens de juiste procedures verliepen. Bijna alle onderzochte controles gebeurden neutraal en respectvol, maar in meer dan de helft van de observaties was er geen spontane uitleg van de motieven en nog minder over de verdere politionele handelingen zoals fouillering. In één op vijf controles was er ook sprake van een vorm van respectloos gedrag, zoals iemand ruw onderbreken.
De onderzoekers stellen daarom voor dat de politie meer aandacht besteedt aan de (spontane) verantwoording en correcte uitleg bij een identiteitscontrole, ongeacht de aard.
Bijkomende aandacht in opleidingen
De kennis over het handelingskader maakt deel uit van de basisopleiding van politiemensen. Nationaal wordt momenteel een online opleidingspakket uitgewerkt met de naam ‘Pro-profile’, in samenwerking met het Hannah Arendt Instituut. Ook de Politie Gent werkt daaraan mee. Elke nieuwe medewerker zal dus grondig opgeleid zijn inzake politiecontroles.
De Gentse Flikken krijgen na die basisopleiding ook een online vervolgopleiding binnen het eigen korps. Die werd als positief ervaren, maar heeft weinig impact op het handelen op het terrein. Hoewel bijna 60 procent van de respondenten aangeeft dat de opleiding toepasselijk was voor de werksituatie, zegt 56 procent niet geconfronteerd te zijn met situaties die aan de opleiding deden terugdenken. Ook de mate waarin de kennis ‘blijft hangen’ na enkele maanden, is beperkt.
Daarom wordt voor de huidige medewerkers van Politiezone Gent momenteel een nieuwe opleidingsmodule ontwikkeld, bestaande uit intervisieworkshops (waarin leidinggevenden met elkaar hun ervaringen delen om continu feedback te geven over de toepassing van het handelingskader). In het najaar van 2023 wordt die derde module voor het eerst getest bij Gentse Flikken die vaak controles moeten uitvoeren. Daarnaast werkt de politiezone sinds kort ook met Virtual Reality-opleidingen waar medewerkers onmiddellijk samen een situatie beleven en daar vervolgens open en eerlijk over in debat gaan.
De onderzoekers evalueren deze opleidingen als positief, de politie wil er dan ook extra op inzetten.
Het onderzoek toont ook aan dat bij systematische identiteitscontroles (van alle mensen op het openbaar domein, binnen een vooraf bepaalde zone en periode goedgekeurd door de burgemeester) politiemensen niet geneigd zijn om spontaan uitleg te geven over de reden van controle. Systematische acties kunnen de bewoners een gevoel van ‘overpolicing’ geven en hun vertrouwen in de politie aantasten. De onderzoekers bevelen daarom aan om steeds helder te communiceren over systematische identiteitscontroles.
Mensen begrijpen echt wel dat de politie haar werk moet kunnen doen, maar wanneer ze een identiteitscontrole krijgen, vinden ze het ook maar normaal dat ze uitleg krijgen over waaróm die controle gebeurt.
Met dat verbeterpunt gaat de korpsleiding de volgende maanden aan de slag, in overleg met Stad Gent.
Dialoog versterken
Op dit moment lopen er reeds enkele goede initiatieven om de verstandhouding tussen burger en politie te bevorderen. De Stad Gent en Politiezone Gent zullen daar nog meer in investeren. Vanuit het gelijkekansenbeleid zal daar blijvende aandacht voor zijn. De Stad en Politie Gent zullen samen initiatieven uitwerken die de verbinding tussen burgers en politie versterken.
Ik vind een diepgaande dialoog tussen Flikken en Gentenaars, jong en oud, met diverse achtergronden, ontzettend belangrijk. Want onbekend is onbemind. Als je elkaar beter leert kennen, krijg je ook meer begrip.
Op donderdag 4 mei 2023 heb ik de eerste werken aan het nieuwe buurthuis in de wijk Watersportbaan uitgevoerd.
Een heuglijk moment voor de wijk! Sinds het verdwijnen van het ontmoetingscentrum De Kring, in het najaar van 2020, was er geen gelijkaardige plek meer in de wijk. We hebben gezocht naar dé perfecte plek en vonden die centraal in de wijk, goed zichtbaar, tussen de Electra, de Borluut en de Belvedère. ’t Wordt echt een huis voor én van de buurt. Studio Lauka heeft het ontworpen op basis van gesprekken met bewoners, hun suggesties, hun dromen… Nu gaat de eerste spade in de grond, de opening is voorzien midden volgend jaar.
Het buurthuis krijgt een opvallende, vijfhoekige vorm. Het zal een polyvalente publieke zaal met bar, een keuken en een kleine vergaderruimte hebben. Luifels rondom zorgen voor beschutting voor ontmoetingen en activiteiten in openlucht. Verwarming en verkoeling gebeuren via een warmtepomp, er wordt gewerkt met duurzame bouwmaterialen, er komen zonnepanelen op het dak en het regenwater wordt opgevangen. De bouw van het buurthuis kost iets meer dan een miljoen euro en is mee mogelijk gemaakt dankzij subsidies van de Vlaamse Overheid (496.020 euro) en het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (165.135,53 euro). De Stad Gent betaalt precies 396.638,43 euro.
Onderdeel van totale vernieuwing van de wijk
Het nieuwe buurthuis is één van de eerste mijlpalen van de totale vernieuwing van de wijk. We hebben de duidelijke keuze gemaakt om te blijven investeren in de wijk, ondanks moeilijke budgettaire omstandigheden. Op dit moment wordt er volop gewerkt aan een toekomstvisie voor de wijk – over nieuwe woonvormen, de inrichting van de publieke ruimte, de voorzieningen en diensten die hier moeten aanwezig zijn. Deze wijk is ontworpen en gebouwd in de jaren ’50, het is tijd voor vernieuwing – op mensenmaat, alles dichtbij, en vooral: samen met de bewoners. Die moet normaal in het najaar klaar zijn, dan komen we er mee naar de wijk zodat iedereen er ‘zijn gedacht kan over zeggen’.
Op donderdagmiddag 3 mei 2023 mocht ik een heel bijzondere wandeling voorstellen: de toegankelijke toeristische route voor blinden en doven.
In Gent willen we dat iedereen zich overal en altijd welkom voelt. Dat geldt voor Gentenaars maar ook voor bezoekers. Sinds juni 2021 is er al de wandeling en brochure ‘Gent, toegankelijk voor iedereen’, met informatie over toegankelijke musea, gebouwen, cafés, restaurants en openbare toiletten. Maar die was vooral gericht op mensen die moeilijk te been zijn of rolstoelgebruikers. Nu zijn er langs de route ook voelplaten voor blinden en slechtzienden. Daarop staat bovendien een QR-code om audio-beschrijving te activeren. Je kan dus luisteren naar uitleg over hoe het gebouw eruitziet, en tegelijk voelen wat er beschreven wordt. Er zijn trouwens ook filmpjes in Vlaamse Gebarentaal, waardoor de wandeling meteen ook toegankelijk is voor doven en slechthorenden.
De route is een project van Toerisme Vlaanderen. Anymedia en DiAX hebben het uitgewerkt, samen met Herman Caulier, die als ervaringsdeskundige vrijwilliger is voor de Stad Gent. Het is één van de 32 acties in het nieuwe ‘Actieplan Toegankelijkheid’ dat we in maart hebben voorgesteld.
Met zo’n acties maken we echt een verschil in het dagelijkse leven van mensen. Tegelijk werken we ook aan zaken op lange termijn, zoals hulpmiddelen op het terrein (zoals hellende vlakken en een mobiele rolstoellift), over het screenen van onze stadsgebouwen, tot voorwaarden opleggen bij subsidies, vergunningen en erkenningen door de Stad.
‘Nothing about us, without us’
De toeristische route voor blinden kwam op een typisch Gentse manier tot stand. Acties en ingrepen rond toegankelijkheid zijn pas op maat en duurzaam als ze er komen na inspraak door ervaringsdeskundigen, zoals Herman in dit geval. Onze klankbordgroep telt 35 actieve leden: personen met een beperking, ouderen, mensen in armoede, anderstaligen, LGBTQI+-personen, enzovoort. Zij weten hoe het is in Gent te wonen en te leven, om Gent te bezoeken. Zij geven aan op welke drempels zij letterlijk en figuurlijk botsen. Daar zetten wij dan acties rond op, om die problemen op te lossen.
Als schepen van Gelijke Kansen, heb ik vandaag 21 april 2023 de resultaten van de tweede reeks van praktijktesten op de Gentse private huurmarkt (bij eigenaars en makelaars) voorgesteld. Eerder wetenschappelijk onderzoek toonde al dat er discriminatie is op basis van migratieachtergrond en handicap. In totaal werden 2.663 praktijktesten uitgevoerd.
Die tonen aan dat mensen met migratieachtergrond en rolstoelgebruikers duidelijk ongelijk behandeld worden, maar ook dat makelaars die in het verleden werden getest het beter doen dan nieuwe spelers. Het gros van de discriminatie op de professionele huurmarkt is afkomstig van slechts zeventien makelaars. Gentse makelaars discrimineren minder (11%) dan makelaars die van elders opereren (24%). We gaan nu met de sectororganisaties, vertegenwoordigers van huurders en vertegenwoordigers van de geteste doelgroepen overleggen, onder andere over vorming voor de sector.
Individuele dossiers waarbij makelaars hardnekkig bleken te discrimineren, zal Levl vzw voor gevolg overmaken aan de tuchtkamer van de beroepsfederatie BIV en/of aan het nieuw opgerichte Vlaams Mensenrechteninstituut en zijn geschillenkamer. We rekenen erop dat het Vlaams Mensenrechteninstituut een betekenisvolle rol kan spelen in onze gemeenschappelijke strijd tegen discriminatie, inclusief mogelijke juridische stappen.
Ongelijke behandeling: de cijfers
Rolstoelgebruikers die nood hebben aan ‘redelijke aanpassingen’ aan de woonst, hebben beduidend minder kansen op de huurmarkt. Bij eigenaars krijgen zij in 23 procent van de gevallen geen of een negatief antwoord. Bij makelaars loopt dit percentage op tot 39 procent.
Ook mensen met een migratieachtergrond worden nog steeds gediscrimineerd. Testpersonen hadden Turks, Slowaaks of Ghanees klinkende namen. Bij makelaars worden mensen met een migratieachtergrond in 18 procent van de gevallen gediscrimineerd. In vorige metingen lag de discriminatie van kandidaten met een Turkse naam door makelaars lager. In 2015 daalde die van 26 procent naar 10 procent, om in 2017 en 2019 op 14 procent te blijven hangen.
De evolutie is dus niet hoopgevend. Bij eigenaars loopt de discriminatie van mensen met migratieachtergrond op tot 39 procent. We mogen er ons nooit bij neerleggen dat mensen stelselmatig worden gediscrimineerd bij het zoeken naar een woning. Met juridische praktijktesten houden we zicht op hoe groot het probleem is, welke makelaars kandidaat-huurders systematisch ongelijk behandelen, én welk gevolg we hieraan geven. Gelukkig was er ook goed nieuws: dove mensen worden niet gediscrimineerd op de private huurmarkt in Gent, ze lijken zelfs een licht voordeel te hebben. Ook alleenstaande moeders werden niet gediscrimineerd in de eerste fase van het verhuurproces. Opvallend: alleenstaande vaders worden zelfs iets vaker uitgenodigd door makelaars dan koppels met kinderen.
Hoe werd er getest?
Er werden 1.438 correspondentietesten uitgevoerd bij particuliere verhuurders en 1.225 testen bij 210 professionele makelaars, wetenschappelijk onderbouwd door professor sociologie Pieter-Paul Verhaeghe van de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Een testpersoon en een controlepersoon (met een zeer gelijkaardig profiel met uitzondering van de discriminatiegrond waarop getest wordt) stellen zich allebei kandidaat voor eenzelfde huurwoning. Als de testpersoon geen kans krijgt om de woning te bezichtigen of geen antwoord krijgt van de verhuurder, terwijl de controlepersoon wel een plaatsbezoek krijgt, dan is er sprake van discriminatie. Bij 91 makelaars werden ook ‘mystery calls’ uitgevoerd: slechts één makelaar verklaarde zich bereid (aan de telefoon) om geen mensen met migratieachtergrond door te sturen als potentiële huurder. Heel wat makelaars wilden echter niet aan de telefoon antwoorden en het gesprek liever fysiek verder zetten.
De Stad Gent lanceert een plan met 32 nieuwe acties voor integrale toegankelijkheid. Op korte termijn zijn er enkele snelle ingrepen, zoals de groepsaankoop van een 300-tal hellende vlakken en een verplaatsbare toegankelijke bus- en tramhalte om de toegankelijkheid voor minder mobiele Gentenaars concreet te verbeteren, maar ook op (middel)lange termijn staan er initiatieven op de planning.
De Stad Gent stelt vandaag, op vrijdag 3 maart 2023, een tweede actieplan integrale toegankelijkheid voor, opnieuw uitgewerkt met advies van ervaringsdeskundigen en diverse adviesraden. Het plan voor de periode 2023 tot 2025 bevat 32 nieuwe acties.
Op korte termijn koopt de Stad Gent een 300-tal hellende vlakken om onder meer stadsgebouwen, handelspanden en schoolgebouwen betreedbaar te maken voor rolstoelgebruikers, al zeker op plekken waar ze de toegankelijkheid van het openbaar domein niet hinderen. De Stad koopt ook een toegankelijke tijdelijke halte om bus- of tramhaltes toegankelijk te maken bij omleidingen en een mobiele rolstoellift voor tijdelijke invullingen.
“We willen vandaag het verschil maken in het dagelijks leven van mensen én tegelijk op lange termijn werken. Daarom investeren we met een groepsaankoop in hulpmiddelen op het terrein, zoals hellende vlakken en een mobiele rolstoellift. Tezelfdertijd gebruiken we hefbomen om toegankelijkheid hoger op de agenda te zetten bij alle Gentenaars en Gentse organisaties. Dit door voorwaarden op te nemen voor subsidies, vergunningen en erkenningen.“
Eigen werking
Ook op middellange en lange termijn wordt gewerkt aan integrale toegankelijkheid. De komende twee jaar zal Gent investeren in uitgebreide screenings van een selectie van stadsgebouwen met een publieksfunctie. Deze toegankelijkheidsscreenings zal de Stad tegen betaling laten uitvoeren door Inter, het Vlaams Agentschap voor Toegankelijkheid. Aan de hand van de resultaten worden gerichte verbeteringen uitgevoerd. De screenings zullen ook leren hoeveel budget er nodig is om meer structurele aanpassingen te doen.
De Stad zet ook nog meer in op toegankelijke communicatie. Zo gebruiken stadsdiensten voortaan taaliconen voor activiteiten. Zo’n icoon met vereiste taalkennis geeft anderstaligen de informatie om comfortabel deel te nemen en Nederlands te oefenen terwijl ze participeren. En het baliepersoneel krijgt een opleiding rond het inschakelen van taalhulpmiddelen zoals mobiele ringleiding, tolken of interculturele bemiddelaars.
Voorwaarde voor attesten, vergunningen of subsidies
De stad verhoogt op termijn het aandeel toegankelijke handelspanden door te onderzoeken of en hoe toegankelijkheid meer bindend kan worden opgenomen als voorwaarde in het horeca-attest, de omgevingsvergunning en het reglement voor verfraaiing van handelspanden. Op die manier bereikt de Stad startende horeca-uitbaters die plannen te (ver)bouwen, met of zonder omgevingsvergunning. Handelaars die al een zaak hebben, worden gemotiveerd via communicatie- en sensibiliseringsacties.
Ambitieuze bovenlokale regelgeving
Tot slot ijvert de Stad Gent voor een meer ambitieuze bovenlokale regelgeving, want de louter stedelijke regelgeving kan als hefboom niet alles aanpakken. Het stadsbestuur vraagt de Vlaamse overheid om, net zoals in Frankrijk is gebeurd, een decreet uit te vaardigen dat ervoor zorgt dat alle publieke gebouwen in tien jaar tijd toegankelijk zijn. Tezelfdertijd blijft de Stad Gent constructief meewerken met Vlaanderen én blijft de Stad lokale knelpunten aankaarten.
Ik stoor mij vaak aan fietsen die 2, 3, soms zelfs 4 rijen dik tegen huisgevels op het trottoir gestald staan. Vooral omdat ik dan denk: hoe frustrerend moet het zijn voor een rolstoelgebruiker, een blinde, en oudere met een rollator of een moeder met een kinderwagen, als die de straat op moet (als dat al kán) om door te kunnen?
Daarom besloot ik actie te ondernemen. Ik ben met een team op stap gegaan om aan alle fout gestalde fietsen een kaartje te hangen met de boodschap om in ’t vervolg genoeg plaats te laten. Want: hoe meer mensen beseffen dat ze rekening moeten houden met mensen met een beperking, hoe beter. Zo maken we allemaal samen van Gent een écht inclusieve stad, waar het voor iederéén fijn leven is.
In elk geval: alles over ‘Werken aan een toegankelijk Gent’ vind je hier
Steeds meer geldautomaten van grootbanken worden vervangen door het netwerk van Batopin-cashpunten. Helaas pindakaas: in de Gentse Veldstraat bleek het pand met de automaten niet toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Als schepen van Gelijke Kansen, samen met Veerle Baert, docent Sociaal Werk, ervaringsdeskundige, en lid van de Gentse klankbordgroep toegankelijkheid, kropen we in onze pen. We schreven een opiniestuk dat werd gepubliceerd op de website van het weekblad Knack.
Triest dat we zo’n toestanden anno 2023 nog altijd moeten vaststellen. Als stadsbestuur kunnen we nog zo hard sensibiliseren, adviseren, ondersteunen en begeleiden als we willen… we hebben een stevige hefboom nodig om toegankelijkheid af te dwingen. Net zoals rolstoelgebruikers een hellend vlak nodig hebben om over drempels te geraken, hebben steden en gemeenten bovenlokale wetgeving nodig op weg naar toegankelijkheid. Frankrijk besliste in 2005 dat tegen 2015 elke publieke plaats, van bib tot café, rolstoeltoegankelijk moest zijn. En zo geschiedde. De conclusie is duidelijk: er moet een sterker wettelijk (Vlaams) kader komen dat letterlijk het pad effent met dwingende regels en voorwaarden. Zodat iedereen aan z’n centen kan.
Onder de foto kan je het volledige opiniestuk lezen.
Toegankelijkheid bankautomaten: iedereen moet toch aan z’n centen kunnen?
Het is onaanvaardbaar dat personen in een rolstoel moeten rekenen op de welwillendheid van eigenaars om hun bankfiliaal rolstoeltoegankelijk te maken. Overal waar dat niet zo is moeten ze rekenen op de hulp van omstaanders om aan hun eigen geld te kunnen. Er moet zo snel mogelijk een wettelijke toegankelijkheidsverplichting komen.
“Binnenkort komt jouw cash uit een andere muur”, lezen we op affiches die aankondigen dat de bankautomaat verdwijnt in een filiaal. Helaas betekent dat vandaag dat minder mobiele mensen opnieuw op een muur botsen die eigenlijk al deels was afgebroken.
We hebben al een hobbelig parcours afgelegd met de bankensector. Jaren duurde het om de toegankelijkheid van kantoren te verbeteren. Sinds kort worden de geldautomaten van de vier grootbanken vervangen door het ‘neutraal’ netwerk van Batopin cashpunten. Maar dat nieuwe netwerk kent een dubbel oud zeer dat de basisdienstverlening onderuit haalt.
Ten eerste laat de spreiding te wensen over. Dat werd in december nog bevestigd in een bevraging van de Europese Centrale Bank. Nergens in de eurozone zijn de inwoners zo ontevreden over de gebrekkige beschikbaarheid van geldautomaten als in ons land: meer dan één Belg op vier vindt het een moeilijke opgave om aan cash geld te komen. In veel gemeenten wordt terecht actie gevoerd tegen het verdwijnen van automaten.
Ten tweede is er een probleem met de toegankelijkheid. In Gent worden we pijnlijk geconfronteerd met een voor rolstoelgebruikers (en voor iedereen die de drempel niet over geraakt) ontoegankelijk nieuw Batopin cashpunt. In de Veldstraat nota bene, de drukste winkelstraat van de stad. Terwijl het gaat om een handelspand dat net vernieuwd is om er de bankneutrale cashautomaten te vestigen. Het is toch hemeltergend dat rolstoelgebruikers en ouderen vlot binnen konden in de bankfilialen in de omliggende straten, en nu niet meer in het nieuwe cashpunt? Keren we nu gewoon jaren terug in de tijd?
We verwachten dat er een oplossing komt voor dit cashpunt in de Veldstraat. Zeker na de klachten van gebruikers en de tussenkomst van de toegankelijkheidsambtenaren van de Stad Gent. Maar net dát is een heikel punt: waarom moeten we achteraf remediëren? Waarom moet dit op basis van de ‘goodwill’ van de zaak? Waarom moeten eerst de rechten van minder mobiele personen geschonden worden?
Toegankelijkheid moet overal verplicht worden. Als stadsbestuur kunnen we nog zo hard sensibiliseren, adviseren, ondersteunen en begeleiden als we willen… we hebben een stevige hefboom nodig om toegankelijkheid af te dwingen. Net zoals rolstoelgebruikers een hellend vlak nodig hebben om over drempels te geraken, hebben steden en gemeenten bovenlokale wetgeving nodig op weg naar toegankelijkheid.
In Franse steden zijn bankautomaten en filialen wel rolstoeltoegankelijk. Zelfs drank- en snoepautomaten in de stations in Lyon en Parijs zijn aangepast. Waarom kan het daar wel en bij ons niet? Het antwoord ligt niet bij de steden maar bij de hogere overheid. Frankrijk besliste in 2005 dat tegen 2015 elke publieke plaats, van bib tot café, rolstoeltoegankelijk moest zijn. En zo geschiedde.
De conclusie is duidelijk: er moet een sterker wettelijk (Vlaams) kader komen dat letterlijk het pad effent met dwingende regels en voorwaarden. Zodat iedereen aan z’n centen kan.
Astrid De Bruycker (Vooruit) is schepen van Gelijke Kansen in Gent. Veerle Baert is docent Sociaal Werk, ervaringsdeskundige, en lid van de Gentse klankbordgroep toegankelijkheid.
Als schepen van Openbaar groen, heb ik op 20 december 2022 een akkoord bereikt met de vzw Volkstuinen Slotenkouter over de uitbreiding van het aantal volkstuintjes aan de Hogeweg in Sint-Amandsberg.
Zowel Koen Lebegge, voorzitter van de vzw, als ikzelf is daar uiteraard zeer blij mee. Op korte termijn wordt een serieuze uitbreiding mogelijk van 36 of 37 extra tuinen. Zeer welgekomen, want de interesse voor volkstuinen is groot. Die ondersteunen we graag: voor een bescheiden prijs krijgen Gentenaars zo immers de kans om op een plezante, gezonde en zinvolle manier de handen uit de mouwen te steken in het groen, terwijl je je eigen groenten, fruit en kruiden teelt. En je bent er nooit alleen: je hebt er vrienden om je heen voor een praatje, het uitwisselen van ideeën, praktische hulp. Niks dan voordelen dus!
Astrid De Bruycker 